Ik ben een DemerMan!

Ironlakes (19/9) wordt 2w voordien geannuleerd. Frenchman (10/10) , waar ik me op de wachtlijst had gezet, idem ditto. Daar zit ik dan met mijn conditie. Op mijn leeftijd, 57j binnen 2m, moet je meepakken wat je (nog) kan. Al snel rijpte het plan om een solo race te doen hier in de buurt.

Vorige week een testje gedaan in de Plas van Rotselaar. 5 minuutjes want friskes om iets na 7 ’s morgens en nog te donker. Ok, we gaan ervoor maar start zaterdag om 8u. Maar ni te veel tam-tam want eigenlijk mag je er niet zwemmen zonder redders. In de loop van de week waren de weersvoorspellingen voor vrijdag echter veel beter dus dagske verlof gepakt. Daags voordien een drinkbus energie op het fietsparcours en drinkbussen water, flasks en gellekes op het loopparcours verstopt.

Dries mee naar de Plas en na T2 (in de auto) en T1 (vlak bij de Plas) klaargezet te hebben duik ik om 8u in de Plas. Intussen waren ook Hilde en loopmaatje Roel me nog succes komen wensen voor ze naar ’t werk vertrokken.

15 keer op en af in de “zwembaan” das 3750m en dan nog 50m tot aan de zwemexit vlakbij mijn T1. Door het koude water (16°) heb ik tijdens zwemmen wat krampen in de kuiten en voeten gekregen. Ik had een neopreenkap en neopreensokken aan maar toch stond ik wat te bibberen in T1 en ging het uit- en aankleden niet zo vlot. Gewone fietskledij, mouwstukken, handschoenen, … ni evident al bevend. Maar op schema vertrokken met de fiets. Merci Driezeman om over uwe pa te waken tijdens het zwemmen en mijn T1 op te ruimen.

1km naar de Demerdijk en dan 13,5 keer weg en weer tussen Werchterbrug en Betekombrug. Das 6,7km en telkens een U-turn. Jaja, 27 U-turns maar voor de rest niks hinder. Ik heb wat stijve kuiten en dat mindert na anderhalf uur maar verdwijnt niet helemaal. Ik rij wel heel constant en eet en drink zoals het moet. Ik had het plan om 35km/u gemiddeld te rijden en heb dat, ondanks 1 pitstop van kleine 3min haal ik dat. Onderweg komt Chris Jadoul, onze MTT-clubkampioen, me 2x aanmoedigen en wat filmen/interviewen. Dat geeft een boost 🙂 Ook An, 1 van onze beste vrienden, stond me aan de soldatenbrug bij enkele doortochten rond de middag aan te moedigen. Tof!

Nog steeds perfect op schema ondanks dat ik het de laatste 10km iets rustiger aan doe. T2, met weer een flinke pitstop duurt ook wat langer dan geschat want alles uit en loopkledij aan is wat anders dan alles met een triathlonpak afwerken. Maar kom, 4min achter op het gedroomde 10u10 schema is nog steeds knap. Hilde was al aanwezig bij T2 en zou de hele marathon voor het aanreiken van de bevoorrading zorgen en natuurlijk de morele steun. De eerste passen waren moeilijk, beetje pijnlijk zelfs, maar na enkele honderden meters ging het beter.

Aan de Demerdijk gekomen na 1km in 5’05 denk ik: Hola, das te rap. Mijn plan was om 5’20″/km te lopen wat me op 3u44 zou brengen. Beetje gas terug, dacht ik, maar de 2 volgende kms waren haast even snel. Nu echt wat gas terug en vanaf dan in een kadans gekomen waar ik steeds tussen 5’10 en 5’20 zat. Om de 4km kwam ik aan de soldatenbrug, kreeg ik aanmoedigingen en bevoorrading. Halfweg, wanneer maatje Kurt Wittemans me effe komt aanmoedigen, lig ik, ondanks mijn enige pitstop in het lopen na 13km, anderhalve minuut voor op schema 3u44. Perfect!

Telkens ik m’n km-tijd zie verschijnen kan ik niet geloven dat ik die zelfde cadans blijf houden. Dat zou zo tot km36 zijn. Dan 20sec moeten stretchen wegens opkomende krampen in hamstrings en adductoren. Tempo wat laten zakken maar energielevel is nog prima en dus terug in de kadans. Ai, weer stretchen en dat zou me nog eens overkomen. Maar de laatste 2km kan ik doorlopen en de laatste nog wat versnellen op adrenaline. Met 3u43’57” en 10u13 kan ik zeggen dat ik mijn plan perfect heb uitgevoerd en mijn doel heb behaald. Supercontent!!! Zo doe ik, op 1 dag na, 1 jaar na Hawaii toch nog een volledige triatlon in 2020. 1tje om in te kaderen, pure race, tegen mezelf.

De laatste 100m heeft Hilde een Whatsapp-videocall opgezet met Dries (in Leuven) en Lies (in Denemarken op Erasmus) en ze zien en horen me finishen. Ook Ward en Ines zijn er, net als An, om de finish te zien. Dankuwel allemaal, da was genieten.

Ik ben een … DemerMan 🙂

Ironmarc

• 

• 

• 

• 

• 

Race Report Ironmarc

Deze slideshow vereist JavaScript.

• heel ontspannen voor de race als we bij de startzone aankomen
• nummerkes op de armen laten zetten (ni da ge da bij mij ziet, maar kom)
• gewogen
• wa fotookes en filmkes op de MTT Whatsapp gezet
• Powerbar gegeten uurke voor de start
• alles bij de fiets in orde gezet en banden op juiste druk
• bevoorrading halfweg fietsen en lopen afgegeven
• Toi-Toi bezoek
• rustig aangeschoven in het M50+ vak
• Gelleke 10min voor de start
• Samen met Seppe het water in en wuiven naar de supporters
• Uiterst links gestart en direct vrije ruimte 🙂 Die start in waves is top.
• Goed houdbaar tempo gezwommen zonder forceren. Nooit gehinderd.
• Seppe steeds 10-15m voor mij zien zwemmen
• 1u09 voorspeld en 1u8’33” gezwommen. Perfect!
• op de kop 6min gewisseld zoals ik had gepland. Ja, compressiekousen aan de kuiten, fietskousen, geïmproviseerd hoofdeksel onder de helm, witte mouwstukken, hele dunne fiets handschoenen, zoveel mogelijk huid van de zon weghouden en dat was een heel goed plan
• Heel gecontroleerd gereden en door die start in waves nooit in een grote groep terechtgekomen. Er was steeds plaats om genoeg afstand te houden. Wel zijn er altijd enkele die in andermans wiel kruipen. Da snap ik ni!
• Halfweg (in Hawi dus) 34,1km/u gemiddeld en op het einde 33,6. Met 5u24 dus iets langer dan de vooropgestelde 5u16. Dat was te danken aan de aanhoudende tegenwind op de laatste 50km. Niet erg hard maar constant en dus tempo aangepast.
• T2 in 4’37” en dat was wat sneller dan de geplande 6min. Na 6u44 beginnen lopen ipv 6u37, toch goed ingeschat en zonder in het rood te gaan.
• Geen last in de benen en vrij snel in een goed ritme. Soms zelfs iets te snel want ik wou 5’15″/km lopen en dat zo lang mogelijk volhouden om uiteindelijk op 5’30″/km gemiddeld uit te komen.
• Na 33km zat ik perfect op dat schema maar iets verder kreeg ik krampen in de adductoren en kuiten en heb ik elke km wat moeten stretchen en beetje gewandeld.
• Mijn plan om onder de 4u te lopen is daardoor net niet gelukt. 25 sec te traag …
• De laatste kms waren een marteling voor de benen, echt pijnlijk die constant opkomende krampen. Ook in de laatste 500m nog effe moeten stappen. Je wil wel, maar de beenspieren trekken tegen 😦
• Na 10u44’10” over de meet en heel content.
• Snel bij de makkers in de Athlete Recovery Zone en nakaarten over de race.
• Verneem dat ik 22ste ben in mijn age group op 147 en dat is veruit mijn beste prestatie ooit hier. Van de 54 Belgen haal ik de 14de plaats wat betreft ranking in de categorie.
• Ziezo! Tevreden de winterslaap in en we kunnen weer plannen maken voor volgend seizoen 🙂

Ironmarc

4 Konaboys halen de finish!

D-day beknopt in enkele beelden. Grote dank aan die 2 fantastische supporters die we hier meehadden. Ingrid en Elke, bedankt voor de goede zorgen voor, tijdens en na de race.

We hebben alle 4 gestreden met de wapens die we gisteren hadden. Flor en Nico hadden niet genoeg of niet de juiste munitie bij de hand. Of nog wat anders? Wie zal het zeggen? Seppe en ik hebben wel kunnen strijden op volle kracht. Het kan altijd nog iets beter maar we zijn beide dik tevreden met een 19de en 22ste plaats in onze respectievelijke age group.

Ik ga de 3 anderen zelf hun verslag laten doen en ik doe het morgen in telegramstijl in een aparte blog. Ja, ook bloggen kan je “moe” worden;-) Net terug van een ruim 3u durend “Banquet of Champions” waar alle categoriën gehuldigd worden. Terecht, maar tis wel langdradig, zeker als je het in ons geval allemaal al eens meegemaakt hebt. Maar kom, het hoort erbij en tis achter de rug. Morgen nog een dagje chillen hier en om 20u30 vertrekt de vlucht naar Seattle. Vandaar naar Amsterdam en dan met de auto naar huis.

Bedankt aan alle verre supporters voor de vele berichten langs allerlei (sociale) media. Hopelijk hebben jullie wat mee kunnen genieten want dat hebben wij hier ook gedaan. De rest ligt al in bed en dat ga ik nu ook doen want de volgende nacht brengen we door in het vliegtuig.

Aloha!

Ironmarc

Check!

De hoofdtaak van vandaag was het inchecken van de fiets, de zak met de fietsspullen en de zak met de loopspullen. Iedereen heeft grondig gecheckt of alles er wel in zit. En nog es, en nog es. Check! Onder het waakzaam oog van kenner Hans Cleemput nog een laatste check vooraleer aan te schuiven voor de check-in.

Vier vrijdagen na mekaar in de krant, deze week regelmatig op 3athlon.be (https://www.3athlon.be/2019/10/11/volg-het-wk-ironman-hawaii-2019-live-op-3athlon-be/) en onze blog piekt als nooit tevoren!!!

Het doet plezier dat velen ons volgen op “den blog” en het zijn dan ook hoogdagen voor ons clubke. We zijn er klaar voor en hebben genoeg ervaring. Met ons 4 samen hebben we al 52 Ironmans op ons palmares en hopelijk komen er daar binnen 24u nog 4 bij.

Verder valt er over vandaag ni veel te vertellen dan dat sommigen het lastig hebben met de tijd te doden. Tja … we mogen begot al nen dag of 3 ni meer serieus trainen. Wa wilde;-)

Wat hielp om nog een “dood” moment te overbruggen was het bezoekje van Wim Van De Wiele, coach van Flor, die eens kwam checken of zijn poulain er klaar voor was. En of!

Daarna snel dit blogske geschreven want de rest ligt al op of in bed. ’t Heeft hier net een half uurtje flink geregend en dat was welkom want vandaag was een drukkende dag. De zwoelste van ons verblijf tot nu toe. Afwachten wat het morgen wordt …

Als ik het zie zitten, post ik morgen wat foto’s van de race en/of van ons vettig feestje achteraf. De aankopen zijn al gedaan.

CHECK!!!

Ironmarc

The numbers

De kaarten liggen op tafel. Om Elke en Ingrid toe te laten tijdig op de afgesproken plaatsen langs fiets- en loopparcours te staan, hebben we elk een inschatting gemaakt van onze verwachte zwem-, fiets-, loop- en wisseltijden. Nee, we gaan die jullie niet verklappen. Nadien zullen we dat delen en kunnen vergelijken met de werkelijke prestaties. We zijn er ook benieuwd naar.

Dit was onze laatste actie van de dag. Sebiet op tijd in bed want zoals CoachDirk net op Whatsapp deelde: dit is een belangrijke nacht. De volgende is kort en door de adrenaline zullen we waarschijnlijk minder vast slapen. We zijn hier serieus aan het aftellen zenne.

In de namiddag is er wat aan de fiets geprutst en veel gerust. Flor en Elke hebben nog wat inkopen gedaan en ik heb op de expo nog een attribuut voor de fiets gekocht om voeding mee te nemen want het mijne past ni op da vliegmasjien;-)

We zijn de dag begonnen met de laatste ocean swim van een half uur. ’t was er druk. Amai. Mede omdat er de jaarlijkse Underpants Run doorging. Vandaag vernomen waarom dat is ontstaan. In 1998 protesteerden enkelen door in hun onderbroek op Alii Drive te lopen omdat er te veel atleten in “speedo’s” –  de zwembroekskes waarmee we toen triatlon deden – in restaurants ed kwamen “paraderen”. Ondertussen lopen er elke donderdagmorgen voor de wedstrijd honderden mensen in ondergoed een jogging van 5km en de opbrengst gaat naar een lokaal goed doel. Amerikanen maken van alles een “event”.

Nadien de laatste fietstraining. Ongeveer 35km op die beruchte “straat”. De Facebook volgers van Machels Triathlon Team hebben de foto’s van de fotoshoot al kunnen zien. Die werden net voor de fietstraining genomen.

Zo, weer een dag voorbij. ’t Was een speciale want we hebben bijna geen zon gezien. Heel uitzonderlijk hier. Tijdens het fietsen hebben we ook wat miezer gehad. Echter niet genoeg om de straat nat te maken. We zien wel wat voor weer het wordt op zaterdag.

Morgen alles in de fiets- en loopzakken steken en de fiets gaan inchecken.

Jaja, het uur van de waarheid komt dichterbij. Morgen heel kort blogske en zaterdag waarschijnlijk geen want na de race houden we hier een feestje ongeacht de resultaten!

Ironmarc

Rustdag

Vandaag een andere verslaggever van dienst.

Deze ochtend vertrokken we op tijd voor een dagje sightseeing. Big Island, het eiland waar we op zitten, is niet zo Big. Toch ben je snel enkele uren kwijt wanneer je naar de vulkanen wil gaan kijken. Er zijn ook maar heel weinig wegen op dit eiland. De fietsers onder ons merkten op dat het hier buiten het Ironman seizoen niet zo aangenaam fietsen moet zijn: weinig wegen en redelijk druk. Spijtig want het uitzicht is heel mooi en veranderlijk en er zijn flink wat hoogtemeters te doen.

We vertrokken via de enige baan die het eiland dwars doormidden snijdt en die voorbij de hoogste vulkaan van het eiland passeert: de Mauna Kea. De weg ernaar toe was afgesloten. Bovenaan de berg staan er observatioria om de sterren te bestuderen. Nu willen ze er extra bouwen, maar de inheemse bevolking vreest dat zo de goden gestoord gaan worden. Ze hebben de weg versperd en kamperen langs de weg om te protesteren.

We reden verder tot Hilo, de hoofdstad, en vervolgden onze route tot aan het ‘Volcanoes National Park’. De voorbije keren dat ik, uw verslaggever, in Hawaii was gingen we daar ook naar toe. Toen was er een grote ronde krater te zien met daarin een kleinere en diepere krater. Heel mooi en je kon er bijna rond rijden met de auto.

In 2018 werd het vulkanisch gebied terug actief en waren er verschillende scheuren waar lava uitstroomde. Ook de krater van het nationaal park kwam onder druk.
Het resultaat is dat de weg deels verdwenen is en we slechts langs een klein deel van de krater konden wandelen. De kraterwand is ook niet meer helemaal rond: stukken van de rand zijn ingestort en de binnenste krater werd groter en onregelmatiger van vorm.

We konden via een andere weg afdalen naar de kust toe en daar raakten we verder dan vorige jaren. Het leverde ons een mooi zicht op aan de kust.

We leerden ook iets bij. Er zijn 2 soorten lava stromen: de pahoehoe en de aa (uitgesproken “ah-ah”). De eerste soort is een gladde brij die echt stroomt en eerder golvend afkoelt. De tweede soort bestaat uit heel donkere brokken die grillig naar beneden komen en ook zo afkoelen. Ze zijn qua chemische samenstelling wel gelijk. Het is eerder de ondergrond die bepaalt hoe de lava naar beneden komt.

En dan begon de lange weg terug.

Nog even een tussenstop in een winkelcentrum en we waren terug thuis. Het is hier weer een lekker warm en vochtig dagje, dus een frisse duik in het zwembad doet wonderen. Alhoewel… frisse…? Het water van ons zwembad is 32  graden!
Nu wat social media, koken en de dag zit erop.
Geniet van de fotootjes!
Groetjes

Elke

Ironmarc: Bedankt Elke! Den deze was ni mee op uitstap en fietste en liep kort en rustig.

We are Belgium!

Laat ons de dag even terugspoelen. Uiteraard ben ik nu de blog aan het schrijven, net ervoor hebben we nog een hapje gegeten en is er wat geskypt met het thuisfront.

Daarvoor hebben we een verkoelende duik in ons zwembad genomen en genoten van de zonsondergang. Fabelachtig, wat ’n gelukzakken zijn wij toch.

We moesten wat afkoelen omdat we iets na 18u terug waren van de Nations Parade waar Belgie goed vertegenwoordigd was. 57 atleten is knap voor ons landje want we moeten naar het buitenland voor qualificatie. De Ollanders zijn in dezelfde situatie en zijn met … 24 …

De bende scandeerde regelmatig “waar is da feestje, hier is da feestje” en “tous ensemble, tous ensemble, hoi-hoi-hoi”. Hans Cleemput, de alom gekende en geprezen speaker, journalist, commentator was deze keer de animator!

Dat er gegeten is, eten gemaakt en inkopen gedaan – ja, de klok blijft terugdraaien – is niet bijster interessant, buiten dat het weeral lekker was. Chef-kok Flor moet je meehebben dan is dat allemaal dik in orde. Merci Flor!

In de voormiddag hebben we ons geregistreerd (check de fluo gele bandjes aan de rechterpols) en in de gang van het hotel waar de registratie plaats vond hadden ze de namen van de winnaars van de vorige edities opgehangen.

Ni de beste foto, in ’t echt was ’t veel schoner;-) Elke maakt betere foto’s, kijk maar …

De M-dot en de letters KONA vind je hier overal terug. Het circus draait nu op volle toeren.

De dag begon met een easy ride van 50km op … de Queen K natuurlijk. Wa hadde gedacht? Zelfs ni meer onzen berg op want we moeten ons beentjes sparen voor zaterdag. Dus de bikes in “the van” na de rit en motorisch naar de villa.

Jullie merken het, de dag zat goed vol. Voor mij nog iets voller en zoals ik had aangekondigd ook spannend. Het easy ochtendritje heb ik laten passeren en ben me al vroeger gaan registreren. Om 9u begon het en om 9u20 was ik er al buiten. Tientallen vrijwilligers mss wel 150 waren er om ons te begeleiden door de verschillende stappen van het registratieproces. Perfect georganiseerd.

Dan naar de Expo Village die opende om 10u. Ik had er afspraak bij de stand van Ventum, bike sponsor van het Ironman circuit. Jawel, ik heb een gokje gewaagd en kan jullie al verklappen dat het geslaagd is. Heb voor het eerst in al die jaren besloten om met een tijdritfiets te rijden. Heb hun topmodel de “Ventum One” gehuurd vanaf vandaag en ben er onmiddellijk mee gaan rijden op … (idd). Het ging “vanzelf”. Zat direct goed – maten waren doorgegeven en ter plekke nog eens nagemeten – en dat was toch een geruststelling. Ben gewoon om met 3 verschillende racefietsen te rijden waarvan 1 in tijdritmodus maar dit was toch nog iets anders. Enorm genoten van de rit. Eigenlijk wat langer dan de mannen hun schema voorschreef maar omdat ik zeker wou zijn dat ik daar zonder problemen uren mee kan bollen, wou ik langer fietsen. Test geslaagd. 105km met 850 hoogtemeters (wel den berg op) aan 32 gemiddeld en een gemiddelde hartslag 124. Daarenboven tussen 11u en 14u30 en ’t was hier een warme dag met weinig wind. De hitte goed getrotseerd en dat geeft moed voor zaterdag.

O ja … had nog geen foto van mijn masjien dus nog rap ene gaan trekken

Nog een bekke mysterieus, morgen in full color mode!

Morgen is het rustdag en is er een uitstap naar de vulkaan gepland. Dan geef ik de blog door aan iemand anders want ik ga niet mee. Nog een kort ritje met de fiets om te wennen. Vandaag ging het hier genoeg over mij;-)

Ironmarc

Bezoekdag

Vanochtend zijn we begonnen met een looptraining op ons intussen gekende parcours. Rond 8u hadden we afspraak met “den Hugo” die hier vlakbij logeert en sinds 2 dagen op het eiland is. 2 Vervelende dagen voor hem want zijn fiets was niet meegereisd. Gelukkig kreeg hij rond de middag bericht dat hij z’n fiets mocht gaan ophalen op de luchthaven.

Nico, Flor, Hugo, Allessandro (een Braziliaan die vlakbij Hugo logeert), Seppe, Marc

 

Voor Nico nam dit loopje alle twijfel weg. Zijn knie is in orde! Ook de rest tankte vertrouwen dat onze acclimatisatie een feit is en dat de conditie in orde is.

We hebben Hugo uitgenodigd voor een frisse duik in ons zwembad en rond de middag afgesproken om een zwemtraining af te werken. Seppe, Ingrid, Allessandro en Hugo kozen voor een Ocean Swim in Kailua. Nico, Flor en ik reden een laatste keer naar de Konawaena Pool. Een ritje van een dik half uur voor de laatste 3km zwembadtraining van ons verblijf. Het aftellen is nu echt begonnen en enkelen zitten te popelen en vinden dat de dagen te lang duren;-)

Wie ook in het zwembad lag was Bart Aernouts. BeMovi was er om hem op foto en film vast te leggen. Ook 3VL was vertegenwoordigd door Michael Schouwaerts, baas van SportOase en recent voorzitter van de 3VL Raad van Bestuur. In de baan naast ons lag dan weer een ex-winnaar nl. Thomas Hellriegel (48j) aka Hell on Wheels. Na 2 2de plaatsen in ’95 en ’96 won hij in 1997. Hij was 1 van de grote concurrenten van Luc Van Lierde en ziet er nog topfit uit.

Op terugweg hebben we Seppe en Ingrid opgepikt en genoten van een rustige namiddag en avond in de MTT-villa.

Een echte bezoeker is deze gecko niet, eerder een bewoner. Ze leven hier van de vele fruitvliegjes en andere insecten die hier talrijk zijn omwille van de overvloed aan fruit in de tuin (oa bananen, papaya en mango).

Op het moment dat ik dit schrijf (19u15), landt er nog een bezoeker, eigenlijk ook bewoner voor een week nl Elke van Flor, secretaris van onze club en ontwerpster van onze schitterende outfits. Het is echt knap om ons samen op de Queen K te zien rijden 🙂 Of hij het gaat lezen weet ik niet maar Elke en Flor zijn hunne maat Christophe superdankbaar voor de dikke week dat hij als “nanny” functioneert voor Yoko en Girma.

Morgen hebben we een “drukke” agenda. Ritje met de fiets, registratie voor de race, inkopen doen en landenparade. Pfffffff, wa ne stress !!!!

Voor mezelf gaat de dag er net iets anders uitzien. Ook wel wa stress … morgen meer daarover.

Ironmarc

 

D-6: Persconferentie

Na een ochtendrit van 90km maken de Konaboys graag tijd voor een interview. We laten ze in alfabetische volgorde aan het woord en polsen naar hun ambities en waar de uitdagingen liggen. Nicolas “Kiko” Auverdin is eerst aan de beurt.

Ironmarc: Je 1ste seizoen bij MTT loopt op zijn einde en het zag er even benauwd uit door een werkongeval. Leg uit.

Nicolas: Het zit me weeral niet mee in de laatste rechte lijn naar een Ironman. Nice 2013: val daags voordien en elleboogbreuk. Frenchmen 2014: knieblessure en laatste 5 weken niet gelopen, Hawaii 2017: kleine breuk in voet 2m voordien. Nu mijn knie gestoten op maandag 23/9. Daags nadien heel pijnlijk bij lopen en stappen. Bezoek aan sportdokter: ontsteking op slijmbeurs knieschijf te bestrijden met zware ontstekingsremmer, ijs en niet meer lopen en fietsen tot in Hawaii. De lange vluchten op zondag 29 en maandag 30/9 waren nefast en de voorzichtige looptest die maandag was een ramp. Maar een goeie nachtrust en rustige fietstraining daags nadien gaven een beter gevoel. Enkele dagen later kon ik een half uur joggen en gisteren heb ik heel rustig 10km pijnvrij kunnen lopen. Ik zie het terug zitten voor zaterdag want ik heb heel hard gewerkt aan mijn voorbereiding en heb een goeie basis. Die 12 dagen zonder lopen gaan me niet weerhouden hier te strijden voor wat ik waard ben. Ik zie het terug zitten en kijk er naar uit om de MTT kleuren hier te laten schitteren en in de clubstatistieken opgenomen te worden;-)

Ironmarc: Het is hier je 2de deelname. In 2017 finishte je in 9u44. Wanneer ga je tevreden naar België terugkeren?

Nicolas: Top 10 in age group 35-39 en als ik op mijn niveau presteer moet dat haalbaar zijn.

Ironmarc: Heel MTT staat achter je Nico en we wensen je zaterdag een knalprestatie. Volgende in de rij is MTT-voorzitter Marc Matthys die hier voor de 3de keer aan de start verschijnt na 1998 en 2013. Hoe verliep de voorbereiding tot nu toe Marc?

Marc: Ik durf het bijna niet uitspreken maar het loopt quasi perfect. Een ferme bikecrash op 22 juni tijdens de Austria eXtreme Triathlon had roet in het eten kunnen gooien maar ik hou er buiten wat littekens op de rechter voorarm, niets aan over. De halve triatlons van Eupen en Knokke hebben me gesterkt dat de conditie goed is en vooral dat ik enorm heb bijgeleerd wat betreft doseren en voeding tijdens de race.

Ironmarc: Het is hier je 3de deelname. Wanneer ga je tevreden naar België terugkeren?

Marc: Als ik de marathon helemaal lopend kan afwerken. De vorige 2 edities heb ik telkens 10km gewandeld. In 1998 zat ik er conditioneel en mentaal door. In 2013 lag het aan het doseren en de voeding zodat beide benen volledig verkrampt waren. Constant lopen is nu mijn hoofddoel en als dat lukt zal ik mijn beste prestatie op dit eiland neerzetten. Het is moeilijk om daar een tijd op te plakken gezien wind en hitte hier van dag tot dag wat veranderen maar 10u20 zou fantastisch zijn. Waar ik uitkom in mijn age group 55-59 zien we dan wel. Met de eerste helft ben ik blij want al wie hier start heeft deze age group gewonnen of was 2de in zijn kwalificatiewedstrijd. Der zitten hier geen pannenkoeken bij;-)

Ironmarc: Dat gaat lukken Marc! De 3de Konaboy is Stephane “Seppe” Vandamme en hij start in age group 50-54. Seppe, uw prestatie van 2019 zit er al op nl. de Ronde van Frankrijk van 1969 die je op 3 weken afhaspelde in juni/juli. Hoe heb je dat in je voorbereiding verwerkt?

Seppe: Wel, ik had nooit gedacht dat de combinatie ging lukken maar mijn coach heeft me overtuigd, dus ben ik ervoor gegaan. Mijn val tijdens de Ronde heeft wel voor wat besognes gezorgd maar ik ben klaar om er maximum uit te halen. Dat leek op 5/7 na die Ronde niet haalbaar maar ik ben klaar voor zaterdag!

Ironmarc: Het is hier je 3de deelname. 10u40 in 2013 en 10u22 in 2015. Wanneer ga je tevreden naar België terugkeren?

Seppe: Mijn originele ambitie is nog steeds dezelfde als de overige 2 keren nl onder de 10u duiken. Dat is haalbaar maar niet vanzelfsprekend. De hitte is de grootste concurrent zoals bij de meesten. Maar ik keer al tevreden terug om dat ik dit al voor de 3de keer kan beleven samen met een aantal kameraden.

Ironmarc: Good luck Seppe, ge zijt er klaar voor. Last but not least Koen “Flor” Vanderbeke die hier voor de 5de keer aan de start verschijnt op een periode van 8j. Indrukwekkend! Hij is de Ironmanmotor van MTT. Zonder Flor zouden we hier niet opnieuw met z’n vieren aan de start staan. Ben je klaar voor nr 5?

Flor: Ik denk van wel. Dit jaar heb ik rustiger getraind, minder volume in begin van het seizoen maar de laatste maanden wel terug normaal volume. De taperperiode hier op het eiland is wel veel rustiger dan de vorige keren. Het is de aanpak van mijn nieuwe trainer en ik ben benieuwd naar het resultaat van die aanpak. Misschien sta ik hierdoor wel met nog meer goesting aan de start zaterdag 😉

Ironmarc: 9u52 in 2011, 9u30 in 2013, 9u46 in 2015, 11u03 in 2017. Die laatste “bad day” is eigenlijk de reden dat je hier opnieuw staat. Wanneer ga je tevreden naar België terugkeren?

Flor: Simpelweg een degelijke wedstrijd afwerken dwz normaal zwemmen, deftig fietsen en hopelijk hier ne keer sterk lopen. Maar de leeftijd is er stilaan dus tijden of plaatsen in mijn age group 45-49 spreek ik me niet over uit. Gewoon alles eruit halen wat erin zit en daarvoor zal ik de hitte moeten verslaan.

Ironmarc:

Ziezo, alle kaarten liggen op tafel. Binnen 6 dagen kunnen we hopelijk 4 tevreden MTT-ers naar hun wedstrijdverslag vragen.

Nu is het tijd om voor ons eten te zorgen en dan zit er hier quasi een volledige week op. Time flies when you’re having fun 🙂

Ironmarc

 

 

D-7

Vanaf nu tellen we af naar volgende zaterdag. Hopelijk zijn we dan allen tevreden van onze prestatie en zijn we hier een feestje aan het bouwen.

Beste nieuws van de dag: Nico heeft 10km heel rustig maar pijnvrij gelopen. Dat komt dus echt wel in orde 🙂

Vanmorgen zijn we een 2de Ocean Swim gaan doen en in vergelijking met dinsdag was het er al veel drukker. Er was al een Ironman Infobooth en tientallen atleten die rond 7u ’s morgen kwamen zwemmen. De nr 2 van vorig jaar, onze Bart Aernouts, begon zijn training als die van ons erop zat.

Ongeveer 3km gezwommen en dat ging prima. Er is wel deining waardoor de boeien die momenteel vrij ver uit mekaar liggen, niet altijd direct zichtbaar zijn, maar het kon erger. Die watertemperatuur is zalig, zelfs iets warmer dan ons zwembadje hier.

Iets voor de middag hebben we dan een 10km loopje gedaan … uiteraard weer in de buurt van Energy Lab en Seppe en ik hebben er wat afkoeling gezocht. Zeggen dat dit plekje maar 40m van het loopparcours ligt …

Met loopkleren en al de lichaamstemperatuur wat laten zakken 🙂

Na de middag terug naar Kailua-Kona want Nico had een nieuwe bidonhouder nodig en omdat we ’s morgens gezien hadden dat de Ironman Merchandising Store open was, zijn we daar al eens gaan “shoppen”. Jaja, moeilijk om al dat Ironman stuff te laten hangen/liggen. Ook de traditionele foto’s genomen bij de spandoeken met handtekeningen en namen.

Wij zijn hier graag!

Morgen weer Queen K gaan inpalmen. 90km staat er op het programma en als we rond 8u vertrekken zijn we er al voor de middag vanaf. Wat ’n leven!

Ironmarc (die tijdens zijn looptraining ook Patrick Lange, winnaar van 2018, zag fietsen op Queen K want ik had een ander traject genomen)